Vive la Vieve – Venray, 7 maart 2019

* de fantastische verloskundigen die je in beeld ziet hebben hiervoor enthousiast toestemming gegeven. Mijn dank hiervoor. 

Marsia en Pim verwachten hun tweede kindje. Na een jongen zit er nu een meisje in Marsia’s buik. De planning is dat ze zal bevallen in het ziekenhuis in Venlo. Eigenlijk is het Marsia’s grote wens om thuis te bevallen, maar die hoop heeft ze na de geboorte van hun zoontje een beetje opgegeven. Zijn geboorte was op z’n zachtst gezegd ‘anders gelopen’ dan ze had gehoopt en daarom laten ze het dit keer een beetje op z’n beloop. Omdat Marsia het gevoel heeft dat veel bij de geboorte van zoontje Floris aan haar voorbij is gegaan, willen zij en Pim nu heel graag dat alles mooi wordt vastgelegd.

‘We blijven thuis’
In de nacht van de uitgerekende datum gaat om 02:30 uur mijn telefoon. Het is Pim, de bevalling is begonnen: of ik die kant op kan komen. Ik hang op en bedenk dan dat hij niets over het ziekenhuis heeft gezegd: zijn ze nog thuis? Ik app hem en hij antwoordt dat ze vooralsnog geen reden hebben om naar het ziekenhuis te gaan. Yes! Ik gun Marsia zo haar gedroomde thuisbevalling. Ik spring in de auto voor een nachtelijk ritje naar hun huis in Venray.

Dreamteam
Daar aangekomen staat Marsia naast het bed haar weeën op te vangen met Pim aan haar zij. Het is donker, er is net voldoende licht voor mij om te kunnen scherpstellen. Af en toe komt een van de poezen des huizes even kijken. Huisdieren bij een bevalling, ik vind dat zo huislijk en gezellig. Marsia vindt het spannend, maar straalt een en al kracht en vastberadenheid uit. Ze is zelf verloskundige en heeft, zoals ze het zelf noemt, haar ‘dreamteam’ om zich heen verzamelt. Bestaande uit haar vriendin Elianne en haar collega Yvonne – beiden verloskundige, Pim natuurlijk, haar moeder en mij. Ik vind het een eer om bij dit dreamteam te horen. In dat opzicht vind ik een thuisbevalling ook heerlijk omdat ik dan het gevoel heb volledig gewenst te zijn door iedere persoon in de ruimte.

‘als Brugman’
Het is al snel duidelijk dat de bevalling vlot gaat. Het bevalbad is aan het vollopen, maar dat duurt te lang dus gaat Marsia in haar eigen bad om de weeën beter op te kunnen vangen. Die zijn pittig en het warme water helpt ontspannend en pijn verlichtend. Een rustgevend muziekje speelt op de iPhone. Pim en Elianne wijken niet van haar zijde. Tegen kwart over 4 wil Marsia uit bad, ze wil weten hoever de ontsluiting is. Dit blijkt 7 centimeter. Ze is dus al ver, maar zelf is ze daar nog niet van overtuigd. ‘Dames,’ herhaalt ze regelmatig tegen haar collega’s ‘dit gaat niet hoor’, en ‘Jongens toch, jullie zullen moeten lullen als Brugman.’

Daar is ze: Vieve
Maar Marsia is sterker dan ze zelf denkt. Al wisselend van houding vangt ze haar weeën knap op en zoekt daarbij steun bij Pim en Yvonne. In overleg met Marsia breekt Elianne tegen 5 uur in de ochtend bij 8/9 centimeter de vliezen. Hierdoor kan het sneller gaan, maar tegelijk dus ook nóg pittiger worden. En al is het bijna niet meer te doen voor Marsia, zij en Pim maken zelfs nog grapjes tussendoor. Marsia zingt nog mee met de muziek ‘In the Shahalow…’ Het is een genot om die twee samen te zien en dat is dus precies wat ik zo mooi vind aan mijn vak: dat je de echtheid van mensen ziet, puur zoals ze zijn. De kracht, de liefde. En ik vind het zo gaaf om ze dat later zelf terug te kunnen laten zien in de foto’s die ik maak.
Beheerst puft Marsia zich een weg door die nare weeën. Net zo lang tot ze eindelijk zover is dat ze mag gaan persen en er om 06:35 uur in de ochtend een babylijfje verschijnt. Pim pakt haar stoer aan en legt haar bij Marsia op haar buik: hun kleine meisje Vieve. Eindelijk, ze is er. Marsia houdt het warme lijfje van haar dochter in haar armen alsof ze haar nooit meer wil loslaten.

Halve lotus
Na de baby komt ook de placenta al snel: het huisje waarin Vieve in 9 maanden is uitgegroeid tot een prachtige baby. Omdat de navelstreng nog niet is doorgeknipt voordat de placenta is geboren, spreken we van een halve lotusbevalling. Baby en placenta zijn nog met elkaar verbonden, zo kan Vieve optimaal profiteren van alle voedingsstoffen die voor haar zijn bedoeld.

Nadat Pim de navelstreng heeft doorgeknipt is het vooral genieten voor Marsia en Pim. En eigenlijk voor ons allemaal. De zon komt op en in alle rust en met hun dochter dichtbij zich kunnen zij bijkomen van wat er vannacht allemaal is gebeurd. Er heerst een heerlijk relaxte sfeer, iedereen is opgelucht en blij dat ze er is, en dat het allemaal zo goed en mooi is gegaan. ‘Sorry dat ik zo’n viswijf was,’ verontschuldigd Marsia zich nog. Onnodig natuurlijk, en verder ook totaal niet waar : ).

Vieve begint te zoeken naar mama’s borst en Marsia legt haar aan. Nog altijd lekker huid op huid, hoe heerlijk om dit zo in alle rust samen in hun eigen bed te kunnen doen. Ondertussen wordt beneden goed gezorgd: broodjes voor de net bevallen mama, en natuurlijk beschuit met roze muisjes. Marsia belt familie om het goede nieuws te vertellen. Dat is een momentje dat de emoties haar even teveel worden. Door hardop uit te spreken dat hun dochter is geboren lijkt het besef pas echt te komen. Een mooi moment waarbij haar moeder liefdevol meegeniet van het grote geluk van haar dochter.
Hierna is het tijd voor de controles. Die natuurlijk gewoon op bed worden gedaan waardoor Marsia alles goed kan meemaken. Aan Pim vervolgens de eer om zijn dochter te wegen en haar daarna in haar minikleertjes te wurmen.

Marsia gaat even lekker onder de douche en Elianne en Yvonne zorgen voor een fris bed. Er wordt gelachen, het is een gezellige boel en ‘stiekem’ wordt de kleine meid geknuffeld en gekust door Elianne en Yvonne terwijl Marsia nog onder de douche staat. We maken er foto’s van zodat Marsia die beelden later in de reportage zal terugzien ;). Er hangt een ‘powervrouwensfeertje’ en ik geniet er enorm van.

Grote broer
Als Marsia weer fris in bed ligt (en zo mooi alsof ze niet net is bevallen – hoe doen vrouwen dat toch?) en Pim erbij kruipt zijn ze klaar voor het volgende bijzondere moment: Floris die zijn babyzusje komt bewonderen.
Floris komt met opa mee. Als hij de slaapkamer binnenkomt blijft iedereen bij de deur staan en houdt de adem in. Wat een schitterend moment om dit gezin voor het eerst compleet te zien. Floris verwondert zich over baby ‘Paula’ zoals haar koosnaampje in de buik was. Even wennen dat het vanaf nu Vieve is. En dat de dikke buik van mama nu zomaar is verdwenen… dat is ook wel heel interessant. Maar o, wat is hij een trotse grote broer! En naast een zusje is er ook nog een ander cadeautje voor Floris: zijn eigen baby born.

Poes kan ook niet achterblijven en kruipt er gezellig bij in bed.

Lieve Marsia, Pim, Floris en Vieve, wat een prachtige nacht was dit. Jullie mooie meisje geboren, precies op de uitgerekende datum en in jullie eigen bed. Het vertrouwen dat je had Marsia, en dat bij de geboorte van Floris was aangetast, heb jij deze nacht teruggevonden. En hoe! Je mag zo enorm trots zijn op jezelf. Ik heb van je genoten, van jullie allemaal en voel mij bevoorrecht dat ik erbij mocht zijn om deze mooie nacht zo mooi en puur voor jullie vast te mogen leggen. Gefeliciteerd met jullie dochter, en heel veel geluk met z’n viertjes ♡

 

Reactie van de trotse ouders

Lieve Cindy, wat zijn wij blij met de keuze voor geboortefotografie en de keuze voor jou als “onze” geboortefotograaf. Het eindresultaat is meer dan we verwacht hadden. Je hebt ons een hele belangrijke en waardevolle herinnering gegeven. We zullen er nog heel vaak naar kijken en van genieten. De foto’s werken voor ons zelfs een beetje helend na de geboorte van Floris. Het bestaat écht, bevallen kan ook voor mij als een mooie ervaring voelen. Dank, dank dat je er was. Je bent een topper. Wie weet tot ziens in het werkveld of privé.
Liefs, Pim & Marsia